In zijn rol van voorzitter van de spelersraad van de ATP heeft Novak Djokovic gisteren een plan gelanceerd voor financiële ondersteuning van lager geklasseerde tennissers op de Tour. Naar het schijnt deed hij dat in overleg met Rafael Nadal en Roger Federer. Het plan verdient lof, maar er zijn ook kritische kanttekeningen bij te plaatsen.
Om te beginnen: mooi dat een dergelijk initiatief wordt genomen! En dat is ook nodig, want tennissers die in de Challenger en Future circuits actief zijn en nu noodgedwongen thuis zitten, hebben geen financiële buffers. Als er niets voor die spelers wordt gedaan, dreigen zij te moeten stoppen met professioneel tennis. Dat zou het fundament onder de ATP Tour wegslaan. Bij het (vooralsnog) ontbreken van steun vanuit de ATP zelf, is het goed dat Djokovic met een plan komt. Het voorstel is dat topspelers geld storten in een fonds, waaruit lager geklasseerde spelers vervolgens een bijdrage ontvangen. De positie op de wereldranglijst bepaalt de bijdrage van spelers aan het fonds. Hoe hoger op de wereldranglijst, hoe groter de draagkracht en hoe hoger de bijdrage. De voorgestelde verdeling is als volgt:
Nummers 1 tot en met 5: $ 30.000
Nummers 6 tot en met 10: $ 20.000
Nummers 11 tot en met 20: $ 15.000
Nummers 21 tot en met 50: $ 10.000
Nummers 51 tot en met 100: $ 5.000
Daarnaast wordt van de top-20 dubbelteams gevraagd om per koppel $ 5.000 bij te dragen. In totaal wordt daarmee door de spelers $ 1.050.000 in het fonds gestort. Djokovic, Nadal en Federer willen tevens dat de ATP het bedrag verdubbelt en hopen dat de vier Grand Slams elk $ 500.000 in het fonds storten. Dan zou er in totaal $ 4.100.000 beschikbaar komen voor financiële steun. Het plan is om de nummers 250 tot en met 700 allen $ 10.000 uit het fonds te geven, ter compensatie voor het gemis aan inkomsten. Hoewel er daarvoor € 400.000 te weinig in het fonds zou zitten, is dat op zich een mooi voorstel. Maar nu onze kanttekeningen.
In dit voorstel betalen de spelers uit de top 100. Maar kunnen die dat allemaal wel? Bijvoorbeeld de nummer 92, Dominik Koepfer, heeft dit jaar $ 84.000 verdiend. Dat lijkt veel, maar dat is een bruto bedrag, zonder aftrek van belastingen en andere kosten, zoals bijvoorbeeld reis- en verblijfkosten en kosten voor coaching. Ook Koepfer heeft momenteel geen inkomsten en zal zijn eventuele financiële buffers willen koesteren. De spelers die moeten gaan betalen, zoals Koepfer, moeten dat doen op basis van vrijwilligheid. Zijn ze daartoe bereid? En zo nee, hoe zou dat vallen bij hun collega’s die wél meedoen? De ontvangers van het geld zijn als gezegd de spelers met een ranking van 250 tot en met 700. Is $ 10.000 voor deze groep niet een onevenredig groot bedrag?
De nummer 600 van de wereld is John Mcnally. Hij heeft dit jaar tot heden $ 1.120 verdiend. Met een douceurtje van $ 10.000 zouden zijn inkomsten ongeveer vertienvoudigen. Zijn collega’s 101 tot en met 249 op de wereldranglijst zouden niets krijgen, zoals de nummer 200, Illja Marchenko, die dit jaar $ 8.268 heeft verdiend. Is dat wel helemaal eerlijk?
Maar we realiseren ons dat het gemakkelijk is om kritiek te hebben op een plan. Zeker als het gaat om een solidariteitsactie, waarbij het per definitie lastig is om tot eerlijke en evenwichtige bijdragen en verdelingen te komen. De hoofdconclusie is natuurlijk dat het goed is dat een dergelijk plan wordt gelanceerd. Dus hulde daarvoor! Overigens stellen Djokovic, Nadal en Federer ook voor dat de helft van het prijzengeld van de World Tour Finals 2020 en de Australian Open van 2021 wordt gestort in het fonds. Nogmaals, het is te prijzen dat Novak Djokovic (met in zijn kielzog Nadal en Federer) met dit plan komt. Het is nu aan de ATP en de Grand Slams om ook boter bij de vis te doen. In het belang van het behoud van een gezonde pyramide in het proftennis en dus van de toekomst van de ATP Tour.
mastertennis.org 