Hendrix, Woodstock en cassettetapes. Zo maar drie woorden uit de zeer verrassende en boeiende documentaire over het leven van de Argentijnse tennisser Guillermo Vilas. Centraal in de Netflix-docu, Settling the Score, staat de jarenlange strijd, gesteund door Vilas, van journalist en landgenoot Edourdo Puppo over het vermeende onrecht dat de tennisster is aangedaan.
Trainingsbeest en gravelspecialist Vilas, winnaar van vier slams in de jaren zeventig, zou wel degelijk de nummer 1 van de wereld zijn geweest in de jaren zeventig van de vorige eeuw. In die jaren publiceerde de ATP vrij onregelmatig de stand – en juist daardoor zou Vilas zijn nummer 1 notering zijn misgelopen. Puppo doet jaren onderzoek en werkt daarbij samen met een Roemeense programmeur, Marian Ciulpan. Uiteindelijk leveren ze een rapportage op van 1200 pagina’s bij de ATP waarin ze twee korte periodes identificeren waarin Vilas de nummer 1 van de wereld zou zijn geweest – en niet concurrent Jimmy Connors.
Het zijn juist die periodes wanneer de ATP geen ranglijst publiceert – in het najaar van 1975 is er een zelf een periode van 5 weken zonder actuele ranking. De ATP doet niks met de bevindingen. Misschien heeft Puppo gelijk (rechtzaken zijn mogelijk nog in voorbereiding). Gekker is eigenlijk het wonderjaar ‘77, waarin Vilas twee slams wint, 16 toernooien in totaal en hij boekt 53 graveloverwinningen achter elkaar. En nog steeds is hij geen nummer 1, Connors won er maar 8 en toch was hij wel de nummer 1. De puntenberekening van toen beloonde nou niet bepaald de beste speler – wel de slimste.
Maar om terug te komen op de eerste zin: de documentaire is zoveel meer dan een moeilijke discussie over punten en de nummer 1 positie. We volgen de jonge Vilas in zijn tocht over de wereld. De jonge tennister die ook toernooien op gras wint en jarenlang cassettes inspreekt over zijn gevoelens en ervaringen en ook notitieboeken bijhoudt – ideaal natuurlijk voor een documentairemaker. We zien Vilas tijdens een frustrerende periode afreizen naar Woodstock waar hij de vibe van het festival van jaren doorvoor opsnuift. En hij vertelt liefdevol hoe hij kennismaakt met Jimmy Hendrix. Een topsporter die meer weet van de wereld dan het trainingsveld, een verademing.
Ook fascinerend zijn de tennisbeelden van de sterren van de jaren zeventig. De lange haren, de kleding, het tennis…Het ademt de vrijgevochten tijdgeest, het zijn hoogtijdagen voor het toptennis. We zien prachtige trainingsessies met trainer Ion Tiriac – de man die een belangrijke rol speelt in zijn loopbaan. De Roemeen rokend en met blote bast op de tribunes – je ziet het nu niet zo snel meer. Hij zorgt voor nog meer succes voor de Argentijn. En er is de warme relatie met Bjorn Borg, ze zijn maatjes in die jaren en trekken intensief met elkaar op. Na afloop is ons beeld van Vilas bijgesteld. We zien een interessante wereldtopper die eigenlijk alles had. Uitstraling, atletisch vermogen en intellect – veel meer dan een monomane gravelspecialist.
Dan het pijnlijke slot van de docu. Vilas woont momenteel in Monaco en strijdt tegen geestelijke aftakeling. De journalist Puppo komt langs, de ontmoeting is warm en ontroerend. Vilas beseft dat hij nog maar een schim is van de atleet die hij ooit was. Alleen al om de situatie van Vilas gunnen we hem de nummer 1 positie. We hopen dat dat de ATP de zaak echt wil onderzoeken, hij verdient het.
MasterTennis geeft de docu: 🎾🎾🎾🎾 (van de maximale score van 5 tennisballen).
mastertennis.org 