Vandaag is het 16 jaar geleden dat Marat Safin Roger Federer versloeg in een legendarische wedstrijd op de Australian Open. Een mooie aanleiding om het te hebben over de excentrieke en getalenteerde Rus.
Momenteel leven we in een tenniswereld die wordt gedomineerd door dertigers. Tieners op de ATP Tour die ver komen bij Grand Slams zijn er niet. En als jonge twintigers dat in de huidige tijd doen, is dat een zeldzaamheid. Vroeger was dat anders.
Marat Safin is geboren in 1980 in Moskou. Als 20-jarige bestormde hij de wereldranglijst, door in het jaar 2000 in negen maanden tijd te stijgen van de 38e naar de eerste plek op de wereldranglijst. Hij won in die periode zeven toernooien, waaronder de US Open, in de finale tegen Pete Sampras. Als Gustavo Kuerten aan het einde van dat jaar niet de finale van de Tennis Masters Cup had gewonnen, was Safin het jaar als nummer 1 geëindigd (in plaats van Kuerten).
Ondanks dat gemis leek Safin een gouden tennistoekomst tegemoet te gaan. Safin was lang (de langste nummer 1 van de wereld ooit), sterk en hij had agressief baselinespel, vooral met zijn forehand. In 1999 zei Boris Becker over de toenmalige nieuwkomer dat hij “in lange, lange tijd geen speler had gezien die de bal zo hard sloeg, met zowel forehand als backhand”. Een mooi compliment, van een collega hardhitter.
Maar om langdurig aan de top te blijven, is meer nodig dan talent en krachttennis. En dat ontbrak bij Safin. Hij miste toewijding en discipline. De beelden van giechelende poezenmeisjes op de tribunes bij zijn wedstrijden kent iedere (mannelijke) tennisfan. Het vrouwelijk schoon in zijn nabijheid stond symbool voor de levenswijze van de Rus. Daarnaast had hij de pech dat hij vaak geblesseerd raakte. Hoewel dat ook toegeschreven zou kunnen worden aan zijn tekort aan trainingsarbeid.
Aan het begin van 2001 heroverde Safin kortstondig de eerste plek op de wereldranglijst op Kuerten. Maar daarna stagneerde zijn tenniscarrière. Zeker, hij bleef lang top-10 speler, maar hij won na het succesjaar 2000 nog slechts zes toernooien in vier jaar tijd. Als groot kampioen leek Safin afgeschreven.
Maar toch kwam nog dat ene toernooi en die ene wedstrijd: de Australian Open 2005 en de halve finale tegen Roger Federer. Federer had voorafgaand aan deze partij drie van de vier voorafgaande Grand Slams gewonnen en was torenhoog favoriet. We herinneren ons allemaal nog het matchpoint dat Federer kreeg en dat Safin pareerde met een lob. Dat punt is terug te zien vanaf minuut 11,38 in bijgaande video.
Safin won vervolgens in de finale van Lleyton Hewitt. Daarna presteerde hij niet veel meer, totdat hij in 2009 stopte met tennis. Hij kreeg functies bij de Russische tennisbond en het Russisch Olympisch Comité. Vervolgens werd hij politicus en parlementslid van de partij van Vladimir Poetin. In die hoedanigheid bleek hij vorig jaar april, na de uitbraak van het coronavirus, een complotdenker. Over dat virus zei hij: “Ik denk dat men de mensen aan het voorbereiden is op het inplanten van chips”. We herinneren ons Marat Safin liever als de flamboyante en aantrekkelijke tennisser die hij was.
mastertennis.org 