De Laver Cup 2021 zit erop. Ondanks dat Europa de vloer aanveegde met Team World was het wederom een mooi evenement. We zijn er wel fan van. Maar we plaatsen ook een paar kanttekeningen.
De Laver Cup is opgezet naar het voorbeeld van de Ryder Cup in golf. Dat is natuurlijk prima, want een succesformule in de ene sport verdient navolging in een andere. Maar op twee punten wringt de tennisvariant. Allereerst de puntentelling. Bij de Ryder Cup is elke overwinning gewoon een punt waard. Bij de Laver Cup is dat anders, met overwinningen op de slotdag die drie keer zoveel waard zijn als overwinningen op de openingsdag.
We begrijpen dat wel. De golfsport leent zich ervoor om op de laatste dag 12 wedstrijden tegelijkertijd te spelen, die beslissend zijn voor het eindresultaat en die tevens allemaal goed op televisie in beeld kunnen worden gebracht. Bij tennis is dat onmogelijk, waardoor ervoor is gekozen om aan de overwinningen op zondag extra punten toe te kennen. Dat maakt de slotdag (normaal gesproken) spannend, maar komt wel wat gekunsteld over. Toch kunnen wij hiervoor niks beters verzinnen.
Ten tweede hebben we twijfels over de selectie van de deelnemende spelers aan de Laver Cup. Volgens de regels van het evenement worden drie van de zes deelnemers bepaald op basis van de wereldranglijst op de maandag na Roland Garros. De overige drie deelnemers worden bepaald door ‘captain’s picks’ voorafgaand aan de US Open. Maar zo gaat het in de praktijk niet.
Wederom de vergelijking met de Ryder Cup. Daarin worden de eigen regels wel consequent toegepast. Golfers weten wanneer de selectiemomenten zijn en spelen voorafgaand daaraan desnoods extra toernooien, om de ranking te verbeteren en te kunnen deelnemen. Andere spelers zitten op het moment van de captain’s picks met het zweet onder de oksels bij de telefoon te wachten. Bij de Laver Cup lijkt het erop dat topspelers meedoen als ze daar zin in en tijd voor hebben.
Toch is het evenement populair onder de tennissers. Dat is mooi. En dat is tevens een voorwaarde voor toekomstig succes. Nick Kyrgios had daar wijze woorden over. Hij zei dat het tennis na de pensionering van Djokovic, Federer en Nadal een moeilijke tijd tegemoet gaat, ten aanzien van publieke belangstelling en marketing (en dus commercie). De Laver Cup genereert volgens hem meer tv-kijkers dan Grand Slam toernooien (of dat waar is, weten we niet) en is daardoor een mooi podium voor de volgende generatie tennissers om hun populariteit verder te vergroten, ook ten behoeve van de sport als geheel. Daar zijn we het mee eens.
Een andere voorwaarde voor een gezonde toekomst van de Laver Cup is dat deelname door spelers niet meer de schijn van willekeur heeft. De selectiecriteria moeten strak(ker) worden toegepast. Het moet voor spelers een eer zijn om zich na Roland Garros voor het evenement te kwalificeren. Of om later gekozen te worden. Positief is wel dat de Laver Cup na een stroeve start inmiddels de steun (en media-aandacht) krijgt van de ATP.
Roger Federer noemde de Laver Cup voorafgaand aan zijn bezoek aan Chicago een ‘legacy’. We hopen dat het een bestendige nalatenschap zal blijken. Behoudens wat peuterziektes is de Laver Cup op de goede weg.
mastertennis.org 