Koning Alcaraz, eigenlijk kunnen we ons niet meer een dergelijke hype herinneren de laatste jaren. Becker, Nadal, die werden ook onsterfelijk in hun tienerjaren. Maar dat is alweer een eeuwigheid geleden. En het komt natuurlijk op het perfecte moment. Of het nu om Medvedev gaat of Zverev; het zijn niet de sterren waar het grote publiek bij wegdroomt. Of sterker nog; ze roepen irritatie op. De jonge Spanjaard is het antwoord op het grote gemis aan sensatie en hunkering naar nieuwe helden.
En dan zijn Djoko en Nadal nog altijd dominant anno 2022. Bizar dominant voor hun leeftijd. Alle tennisgeneraties daarna zijn min of meer bezweken onder de druk. En tot voor kort leek het alsof ze nooit vervangen zouden worden. Alcaraz is ook hier het antwoord; hij kan ze nog net voor hun zelf georganiseerde troonsafstand verjagen uit het paleis.
Is de druk te hoog voor het gravelseizoen? Welnee, de jonge Spanjaard kan en gaat huishouden op het Zuid-Europese gravel, zijn favoriete ondergrond. Djokovic is er weer en zal eveneens ervaren hoe goed hij is geworden. Voor ons de gedroomde finale in Monte Carlo, volgende week. Daarna door naar Madrid, Rome…mogelijk is winst in Parijs nog een jaar te vroeg. Maar uitsluiten doen we het niet.
Topsport heeft sterren nodig. De mooiste wielerjaren waren die van Merckx, de mooiste voetbaljaren waren de jaren dat Messi heerste. Anarchie in de top; en kijkers haken af. Want er is niemand meer om te bewonderen. En dat is exact waar de ATP-top op afkoerste. Maar alles is nu anders. De jonge ster is gearriveerd en voldoet aan alles wat een ster nodig heeft. Vamos!
mastertennis.org 