De orde is hersteld. Na een jaar van afwezigheid bij vele grote toernooien en een overwinning op Wimbledon die hem geen ranglijstpunten opleverde, wint Novak Djokovic de Australian Open en is hij weer de nummer 1 van de wereld.
Afgezien van een enkel moment van hoop op spanning was de finale eenzijdig en teleurstellend. Tsitsipas brak de service van Djokovic in de eerste game van de derde set. Maar daar win je geen wedstrijd mee. Zeker niet tegen Djokovic.
Op setpoint in de tweede set kwam de Griek in de rally, maar verloor toch het punt. In de beide tiebreaks maakte hij respectievelijk vijf en drie onnodige fouten. Maarja, het is natuurlijk vooral de kwaliteit van Djokovic dat hij op die momenten géén fouten maakt en zijn beste tennis speelt. De kwaliteit van een groot kampioen.
Na afloop slaakte Djokovic oerkreten en huilden hijzelf en de Servische toeschouwers dikke tranen, alsof ze zojuist bevrijd waren uit een oorlog. Met dat overdreven gedrag van Djokovic en zijn fans hebben we niks. Vervolgens was Djokovic in zijn speech weer de voorbeeldige gentleman. Hij blijft een man van wonderlijke en verwarrende tegenstrijdigheden.
We kijken terug op een toch wat mat en tegenvallend einde van de AO. Vanaf de kwartfinales waren er geen echt spannende wedstrijden meer, laat staan vijfsetters. Tsitsipas presteerde naar vermogen en heeft toekomst, maar Andrey Rublev zit met zijn tennisniveau tegen zijn plafond aan, Casper Ruud presteert niet conform zijn ranking en de verwachtingen, Rafael Nadal is langzamerhand aan het afhaken en hetzelfde lijkt, ondanks zijn nog jonge leeftijd, te gelden voor Daniil Medvedev. Het tennis heeft de terugkeer nodig van een goede Carlos Alcaraz en Alexander Zverev.
Maar voorlopig zien we geen echte bedreiging voor Djokovic. Hij is nog steeds superfit, gemotiveerd en een man op een missie: op weg naar major nummer 23. Die zal er gaan komen. Novak Djokovic is terug op zijn troon en blijft daar nog wel even.
mastertennis.org 