Nog een paar dagen en het belangrijkste tennistoernooi ter wereld gaat van start: Wimbledon. Het toernooi waar de winnaar voor eeuwig wordt herinnerd. Of het nu gaat om een eenmalige winnaar als Ivanisevic of vijfvoudig winnaar Borg, ze horen bij de tennislegendes van de sport.
Maar Wimbledon is veel meer. Het is het zomergevoel, de BBC-verslaggeving, de vele tradities en weigeren om te buigen voor de nieuwe (marketinggedreven) tijd. Dus je vindt er geen reclameborden van grote merken aan de baan of tennissers gehuld in opvallend, gekleurde merkoutfits. Dat was en blijft wit.
Wat is jouw mooiste Wimbledon-herinnering? Voor ons is de keuze te moeilijk. Daarom pakken we voor nu een iconische editie die vrijwel iedere (oudere) tenniskenner kent. Het is 1992 en het powertennis heeft zijn intrede gemaakt. Agassi is de man die dat perfect beheerst. Knallen vanaf de baseline, met forehand en backhand. Maar hij heeft nog altijd geen slam-overwinning en al drie verloren slamfinales op zijn naam. En het wordt nou niet verwacht dat hij in Londen gaat winnen. Ter illustratie: aanvallers als Edberg, Becker en Cash waren de winnaars in de jaren ervoor. Bovendien was het Engelse tennisestablishment niet bepaald dolenthousiast over de uitstraling van de Las Vegas-kid.
Maar Agassi voelt zich thuis op het gras. En hij speelt bovenop de baseline (dat was toen nog vrij ongebruikelijk). In de kwartfinale wint hij van Becker, in de finale verslaat hij Goran, maar mogelijk nog mooier was de halve finale tegen iemand van weer een andere generatie: John McEnroe. Al op leeftijd, maar hij speelt eigenlijk een prima partij en maakt de mooiste volley’s. Maar de power van AA is hem teveel. Agassi beweegt makkelijk en jaagt keer op keer de bal langs de man aan het net. In drie sets verslaat hij Mac en wint een paar dagen later zijn eerste slam.
Wij zijn nieuwsgierig naar jouw favoriete Wimbledon-moment!
mastertennis.org 