In ons 2020-lijstje van gisteren riepen we hem uit tot speler van het jaar: Novak Djokovic. Het was voor Djokovic een bewogen jaar -eufemistisch gezegd. We beschrijven zijn successen en strapatsen in chronologische volgorde.
Djokovic begon het jaar fantastisch. Hij won al zijn wedstrijden bij de ATP Cup, hij won voor de achtste keer de Australian Open en wist ook het toernooi van Dubai de winnen. De Serviër was in topvorm. Achttien overwinningen op rij! Maar helaas voor hem en voor de hele tenniswereld werd de Tour kort na Dubai stilgelegd vanwege de coronapandemie. Er kwam geen toernooi van Indian Wells, maar een gedwongen tennispauze van onbekende duur.
Ook rond Djokovic werd het even stil. Totdat hij in het voorjaar van 2020 begon met een succesvolle bezoedeling van zijn eigen reputatie. Dat Djokovic een voorstander is van natuurlijke en alternatieve geneeswijzen, was al langer bekend. Maar in april en mei van dit jaar maakte hij het wel erg bont.
Allereerst verkondigde hij tegen verplichte coronavaccinaties voor tennissers te zijn. Op Instagram bracht zijn vrouw Jelena het virus in verband met 5G-straling -een bekende complottheorie. Daarna deed spiritualist Djokovic er zelf nog een schepje bovenop, door zijn bewering over troebel water: “Door dynamische transformatie, door de kracht van het gebed, door de kracht van dankbaarheid kan het meest vervuilde water veranderen in het meest genezende water, want water reageert op onze emoties”. Men sprak er schande van: een gevaarlijke uitspraak, een nummer 1 van de wereld en boegbeeld van het tennis onwaardig.
Gelukkig kon de aandacht in juni weer worden verlegd naar de tennisbaan. De Adria Tour! Een sympathiek initiatief van Djokovic voor een serie demonstratietoernooien, om hemzelf en zijn dolende collega’s tijdens de pandemie toch weer aan het tennissen te krijgen. Het leek een succes te worden, met volle tribunes, tv-kijkers, kidsdays, vriendschappelijke omhelzingen tussen de spelers en gezellige zangpartijen in lokale kroegen, met ontblote bovenlijven. Helaas was de afloop desastreus. Onder de deelnemende spelers brak massaal corona uit. Ook Djokovic zelf moest eraan geloven. De Adria Tour werd afgeblazen en wederom moest hij het ontgelden: onverantwoordelijk gedrag!
Djokovic verdedigde zich door keer op keer zijn goede bedoelingen te benadrukken. Zelfs zijn pogingen om de imagoschade te beperken, werkten averechts. Novak Djokovic reageerde op de commotie zoals we dat van hem kennen: met een ijzersterke comeback. Bij de hervatting van de Tour in augustus ging hij verder waar hij in februari was gebleven. Hij won het toernooi van Cincinnati. In dezelfde week liet Djokovic op bestuurlijk vlak een bom op de tenniswereld vallen, met de oprichting van een nieuwe spelersvakbond naast de ATP. De Professional Tennis Players Association.
Die bond moet volgens Djokovic en medeoprichter Vasek Pospisil de belangen van spelers behartigen, beter dan de ATP dat tot op heden doet. Of die PTPA daadwerkelijk toegevoegde waarde gaat hebben, betwijfelen we. Is het niet beter voor de spelers om hun invloed binnen de ATP te vergroten? Hoe dan ook, we zijn wel overtuigd van de goede bedoelingen van Djokovic. Tegelijkertijd vermoeden we dat hij graag een persoonlijk stempel wil drukken op de tenniswereld. En dat hij ook op bestuurlijk vlak een erfenis wil achterlaten. Maar dat hoeft niet per se alleen maar egocentrisch te zijn.
In ieder geval was Djokovic in augustus weer waar hij wilde zijn: op de top van de tennisberg. En dat hij ook de US Open zou winnen, stond vooraf zo goed als vast. Maar helaas, de gifbeker was toch nog niet helemaal leeg. Wat er in New York gebeurde, is bekend. Het was geen opzet. Het was niet eens een echte woede uitbarsting. Het was pure pech. Maar de onfortuinlijke diskwalificatie was terecht. Met als gevolg dat de US Open van 2020 wel ‘ns fataal kan blijken voor de kansen van Djokovic op het record van (minimaal) 21 Grand Slam titels. De tijd zal het uitwijzen.
Ook na de US Open veerde Djokovic weer op. Zoals altijd. Hij won het toernooi van Rome, haalde de finale van Roland Garros en vond het wel mooi geweest nadat hij in Wenen de positie van eindejaars nummer 1 had veiliggesteld. Voor de zesde keer. Weer een record geëvenaard en voorgesorteerd om dat record in de nabije toekomst te breken. In 2021 verbetert hij vrijwel zeker het record van het meeste aantal weken als nummer 1 van de wereld.
Het was een bijzonder jaar voor Djokovic. Zeg maar gerust een bizar jaar. We vatten het samen zonder cynisme of leedvermaak. Wel met verwondering en bewondering. Verwondering over de vreemde bokkensprongen van Djokovic; bewondering voor zijn veerkracht en voor zijn tennisprestaties. Novak Djokovic: de speler van 2020.
mastertennis.org 