Een van de grootste verrassingen ooit in de Australian Open? De overwinning van tennisnobody Michiel Schapers tegen de toenmalige Wimbledon-winnaar Boris Becker in 1985 hoort bij de kanshebbers. Schapers won in de tweede ronde in vijf sets, op gras! Het toernooi eindigde voor hem in de kwartfinale.
De Duitser was dat jaar, de AO werd gehouden in december, doorgebroken op zijn 17e met verbijsterend powertennis in Londen en was op weg naar superstardom. De Nederlander was de nummer 188 van de wereld in dat jaar. Later zou hij nog jaren in de top-50 staan – de witte raaf in het desolate Nederlandse tennislandschap van de jaren tachtig. Schapers was een opmerkelijke speler. Zijn spel kenmerkte zich door serve-volley en chip & charge, 2 meter lang, tactisch slim, pas op zijn 22e prof geworden en nou niet bepaald een allemansvriend en publiekslieveling. Hij boekte ondanks het barre tennisklimaat wel succes. Een van de succesfactoren: zijn coach Martin Simek!
Op de eigen site van Simek vonden we zijn verhaal over die overwinning en zijn coaching. Denk de typerende stem erbij en je komt direct in de stemming, inclusief het interessante gebruik van het woordje ‘die’. ‘Die mooiste moment voor mij in coaching was in Melbourne toen Michiel Schapers van Boris Becker won. Becker had dat jaar Wimbledon gewonnen. Er kwamen honderden Duitse journalisten kijken.
Al ergens in het begin van het toernooi versloeg Schapers hem in vijf sets. Michiel Schapers was 21 toen hij naar mij toe kwam. Hij had een droom. Hij zei: ‘Help me.’ Ik dacht, het is een risico maar verdomme ik doe dat. Ik heb dat twee jaar gedaan zonder geld. Ik zei: je begint te betalen als je top honderd bent. Als je dat zegt tegen iemand ie 21 is en nog niet eens op de wereldranglijst staat, dan ben je gek. Maar ik wist dat het kon. Hij was nummer veertien van Nederland. De Nederlandse nummer een stond toen 120 in de wereld. Binnen twee jaar kwam Michiel in de top honderd en is daar negen jaar gebleven. Bij Michiel is het mij gelukt dat potentieel eruit te halen. Ik heb hem al zijn talenten laten aanboren. Maar het was hij die tenniste, het was niet Matin Simek die op hem was geplakt, wat vaak gebeurt met leraren. Nee, ik heb vanuit hem iets gehaald wat in hem zat, zoals een beeldhouwer uit een rotsblok het beeld haalt. Hij vertrouwde mij en ik heb dat vertrouwen niet beschaamd.’Helaas kunnen we nergens bewegende beelden van Schapers vinden. En al helemaal niet van de historische partij tegen Becker. Dan maar een foto in zijn klassieke Taccini-outfit.
mastertennis.org 