Ben Rothenberg, de invloedrijke tennisjournalist van onder andere de New York Times, haalde vandaag een van zijn stokpaardjes van stal: het afschaffen van wedstrijden om drie gewonnen sets. We begrijpen die discussie wel, maar we zijn er geen voorstander van.
Rothenberg wil om te beginnen dat bij de aankomende US Open om twee gewonnen sets wordt gespeeld. Volgens hem zijn spelers na de tennisloze periode fysiek en mentaal nog niet toe aan best of five wedstrijden. Onzin, vinden wij. Spelers missen natuurlijk wedstrijdritme, maar hebben tevens lang de tijd gehad om zich conditioneel voor te bereiden op de herstart van het seizoen, waaronder op lange partijen om drie gewonnen sets. En spelers die dat niet of onvoldoende hebben gedaan, mogen daarvoor worden afgestraft. Dat is topsport.
Maar wat Rothenberg betreft gaat de discussie over het afschaffen van best of five wedstrijden verder dan alleen de aanstaande US Open. Best of fives zouden in het geheel, dus ook bij andere Grand Slams en voor altijd, moeten worden afgeschaft. Voorstanders daarvan hebben het bekende argument: partijen om drie gewonnen sets duren te lang. Interessant is de mening van Andy Murray hierover. Als speler houdt hij van wedstrijden om drie gewonnen sets. Zijn vele trainingsarbeid betaalt zich dan uit. Maar toen hij op Wimbledon als co-commentator mocht optreden bij een partij van bijna 5 uur tussen Rafael Nadal en Juan Martin del Potro ervoer hij de keerzijde. Hij vond de wedstrijd te lang duren en miste daardoor bovendien zijn geplande eetafspraak. En hij vermoedde dat de kijkers thuis afhaakten.
Ook wij erkennen dat tennis een probleem heeft met de duur van wedstrijden. Niet voor niets wordt her en der geëxperimenteerd met het verkorten van partijen, zoals bij de Next Gen Finals en recentelijk bij de Ultimate Tennis Showdown. Dat is allemaal prima en toekomstgericht. En wat ons betreft worden bepaalde maatregelen die tenniswedstrijden versnellen ook daadwerkelijk ingevoerd. Maar niet bij de Grand Slams. Naar ons idee is de lengte van tenniswedstrijden geen probleem in de top van het tennis, maar op de niveaus daaronder. Neem de toeschouwersaantallen en kijkcijfers van wedstrijden in de eerste rondes van 250-toernooien. Wie, behalve de diehard tennisfans, wil anderhalf uur zitten kijken naar een eenzijdige wedstrijd tussen de nummers 80 en 95 van de wereld? Dáár kan wat aan gedaan worden.
De toernooien op de ATP Tour zijn opgebouwd volgens een piramidevorm. Doe dat ook met de de formules en lengtes van wedstrijden. Een omgekeerde piramide: hoe lager het niveau, hoe korter de wedstrijden. En compenseer dat eventueel met grotere schema’s in de kleinere toernooien en dus met meer deelnemers daaraan en met meer (kortere) wedstrijden. Speel tijdens 250-toernooien sets tot en met 4 games, met minder tijd tussen de punten en kortere pauzes tijdens de wissels. En breidt dat steeds iets uit bij 500-toernooien en 1000-toernooien. Maar handhaaf de best of five tijdens Grand Slams.
De Grand Slams zijn de mooiste en grootste podia in het tennis, waar eeuwige roem is te verdienen. Waar tennissers onsterfelijk kunnen worden. De wedstrijden tijdens die toernooien mogen fysieke en mentale veldslagen zijn. Sterker nog, dat moéten ze zijn! Als op vrijdag op Wimbledon de halve finales bij de mannen worden gespeeld, dan plannen we geen eetafspraak. Dan hopen we op twee wedstrijden van vijf uur. En dat willen we graag zo houden.
mastertennis.org 