Het was een bijzonder toernooi, dat van Barcelona. Niet alleen vanwege de winnaar, maar ook door het weer.
Als gevolg van de regen werden afgelopen vrijdag zowel de wedstrijden van de laatste 16 als de kwartfinales gespeeld. En dat was een slijtageslag. Carlos Alcaraz stond die dag 3 uur en 22 minuten op de baan. Diego Schwarzman 4 uur en 15 minuten. Maar Pablo Carreno Busta spande de kroon, met 5 uur en 45 minuten. Gisteren konden de heren ook weer aan de bak. Voor Carlos duurde die tennisdag 4 uur en 45 minuten.
Golfers, cricketers en snookerspelers hebben regelmatig wedstrijddagen van die lengte. Maar fysiek zijn dat natuurlijk onvergelijkbare prestaties. Het is onvoorstelbaar knap van de spelers in Barcelona dat ze dat konden volhouden. Want vanzelfsprekend is dat niet, blijkt uit het optreden van Novak Djokovic in Belgrado. Bij hem was de pijp helemaal leeg in de derde set van zijn finale tegen Andrey Rublev. Dat was eens temeer het bewijs dat spelers voor een toernooi met driesetters (en zeker vijfsetters) wedstrijdritme en -hardheid nodig hebben, wat bij Djokovic nog ontbreekt.
Hulde aan Carreno Busta. De man is geen exceptioneel talent, maar presteert door hard werken en veel toewijding maximaal. Hij is een modelprof, die als voorbeeld kan dienen voor andere spelers die niet kunnen leunen op een natuurlijke begaafdheid. Zoals onze Botic en Tallon.
Tot slot kunnen we wederom niet om de winnaar van Barcelona heen: Carlos Alcaraz. Het is een mooi toeval: op 25 april 2005 bereikte Rafael Nadal als 18-jarige voor het eerst de top-10, na een overwinning in Barcelona. Op 25 april 2022 doet Alcaraz hetzelfde. Hij is daarmee de op acht na jongste speler in de top-10 ooit. Voor de volledigheid noemen we de anderen, van de jongste naar iets minder jong: Aaron Krickstein, Michael Chang, Boris Becker, Mats Wilander, Bjorn Borg, Andre Agassi, Andrei Medvedev en Rafael Nadal.
Vijf van hen werden later de nummer 1 van de wereld. Er is niemand die eraan twijfelt dat Carlos de zesde gaat worden.
mastertennis.org 